علیکم بالقرآن فانه الشفاء النافع، و الدواء المبارک و عصمة لمن تمسک به، و نجاة لمن تبعه
بر شما باد به قرآن، چون قرآن، شفاى سودمند، و داروى پربرکت است و نگهبان کسى است که به آن چنگ مى‌زند، و نجاتبخش کسى است که از آن پیروى کند. [1]
اکنون هر که می‌خواهد روح خود را از بیماری‌ها پاک و یا آ ن را در مقابل گناهان تقویت و واکسینه کند، بشتابد به سوی داروخانه قرآن کریم و با این دارو انس بگیرد. هر که می‌خواهد آثار و نشانه‌های بیماری گناهان را از خود بزداید، به قرآن تمسک جوید. هر که می‌خواهد از هجوم ویروس کشنده گناهان در امان بماند، دست به دامان قرآن شود. همانگونه که برای استفاده از داروهای مادی برنامه ریزی می‌کند و وقت معینی را برای استفاده از آن اختصاص می‌دهد، برای بهره بردن از شفاخانه قرآن نیز، می‌بایست چنین کند. همانگونه که برای داروهای مادی هزینه می‌کند برای استفاده از این داروخانه معنوی نیز هزینه کند.
اما باید به این نکته نیز توجه نمود که مومن بخیل نیست. آنچه را برای خود می‌پسندد برای دیگران نیز می‌پسندد. وقتی خودش از طریق قرآن درمانی، مداوا می‌شود و طعم شیرین سلامتی روحی را درک می‌کند دیگران را نیز به سوی این درمانگاه، راهنمایی و هدایت می‌کند. از وقت و مال خود هم هزینه می‌کند تا دیگران را نیز با قرآن مانوس و به وسیله آن سلامت روحشان را تضمین کند.
البته برخی از مومنین دریادل، وقتی می‌خواهد به دیگران نیز بیندیشند از حصار محدودیت زمان فراتر می‌روند و حتی به آینندگان نیز فکر نموده و برای آشنایی آنان هم با قرآن گامی مهم و اساسی بر می‌دارند. حتما می‌پرسید برای آیندگان چگونه قدم برمی‌دارد؟
پاسخش وقف است. با وقف برای ترویج فرهنگ قرآن، داروخانه‌ای معنوی به وسعت زمان ایجاد می‌کنند و با شیوه قرآن درمانی سلامتی معنوی را برای آیندگان نیز به ارمغان می‌آورند. و اینگونه خود نیز به افتخار خادمی داروخانه قرآن در می‌آیند.
پی نوشت:
[1] جامع الاخبار، ج 1، ص 432
منبع:وب نسیمی از آسمان
