صلوات فرستادن

   خداوند متعال در سوره احزاب مى فرماید :

   إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَسَلِّمُوا تَسلیماً

الاحزاب : 56

    خدا و فرشتگانش بر (روان پاک) این پیغمبر صلوات و درود مى فرستند شما هم اى اهل ایمان ، بر او صلوات و درود بفرستید و با تعظیم و اجلال بر او سلام گویید و تسلیم فرمان او شوید .
    حال باید دید صلوات که (جمع صلات) است به چه معنایى مى باشد صلات در لغت به معنى دعا و استغفار مى آید و در اصطلاح به معناى ارکان و حرکات مخصوص که از طرف خداوند براى بندگان مقرر شده (قیام و رکوع و سجده و تشهد و سلام و...) است و به همین خاطر نماز را صلات مى گویند که در نماز ، دعا و استغفار مى باشد وقتى خداوند مى فرماید ملائکه بر رسول اکرم صلوات مى فرستند یعنى آنها دعا و طلب استغفار مى کنند و وقتى خداوند صلوات مى فرستد به این معناست که نزول رحمت مى نماید
    به این روایت نظاره گر باشید :

   الشَّیخُ أَبُو الفُتُوحِ الرَّازِیُّ فِی تَفسِیرِهِ ، عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ أَبِی أَوفَى قَالَ کَانَ إِذَا أَتَى أَحَدٌ بِصَدَقَةٍ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم قَالَ صلى الله علیه وآله وسلم اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى آلِ فُلَانٍ فَجَاءَ أَبِی یَوماً بِصَدَقَةٍ عِندَهُ فَقَالَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى آلِ أَبِی أَوفَى

    در تفسیر ابوالفتوح رازى نقل شده که وقتى شخصى صدقه مالش را به رسول خدا مى داد ، حضرت مى فرمودند : خدایا رحمت خودت را بر آل فلان قبیله بفرست .

مستدرک الوسائل ج7 ص136

    راوى روایت یعنى ابى اوفى مى گوید پدر من صدقه مالش را آورد نزد رسول خدا و حضرت هم براى آل ابى اوفى طلب رحمت نمودند
اما کلام خداوند که مى فرماید :

   أُولئِکَ عَلَیهِم صَلَواتٌ مِن رَبِّهِم وَرَحمَة ...

    آن گروهند که مخصوص به درود و الطاف الهى و رحمت خاص خدایند ...

البقرة : 157

    به معناى ثناء و ستایش مى باشد .
    صلوات بسیار مهم و از ارکان ولایت است . همانگونه که خداوند ایمان کسى را بدون اقرار به آنان و بدون ولایت آنان (صلوات اللّه علیهم) قبول نمى کند ، دعا و صلوات نیز چنین است .
    صلوات نیز مانند سایر اعمال شکل و روحى دارد . روح آن این است که مقام آنان را نزد خدا فهمیده و بفهمیم که آنها وسیله ها و شفیعهایى نزد خدا بوده و خداوند کسى را بدون توسل به آنان نمى پذیرد . و نیز آنان اولى به انسان از خود او مى باشند و پایه این مطلب اندک شناخت واقعى است که باعث عمل به برتر بودن آنان مى باشد . و آنگاه که این شناخت واقعى تحقق یافت ، و بنده با این شناخت یک بار صلوات فرستاد ، رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله ده بار یا بیشتر و بى نهایت بر او صلوات مى فرستد ، و اگر این صلوات در دعا باشد ، دعا مستجاب مى گردد .
    اعمال و رفتار هر مسلمانى داراى آدابى خاص به خود مى باشد :
    از جمله آداب مناجات و دعا ، شروع نمودن به صلوات و درود بر پیامبر است که در روایات بسیارى بر آن تأکید گردیده است و در بسیارى از ادعیه و مناجاتها شروع به آن شده بلکه به گونه ترجیع بند در بعضى از ادعیه آمده است مانند دعاى مکارم الاخلاق و دعاى به والدین در صحیفه سجادیه و چنانکه در مناجات شعبانیه از آغاز تا پایان آن ـ این ادب ـ مراعات شده است ، و بنابراین ، تعدادى از روایات مربوطه به این مناسبت نقل مى شود ، تا راز آن معلوم گردد :
    سکونى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که فرمودند :

   عَنهُ عَن أَبِیهِ عَنِ النَّوفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَن أَبِی عَبدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَن دَعَا وَلَم یَذکُرِ النَّبِیَّ صلى الله علیه وآله وسلم ‍ رَفرَفَ الدُّعَاءُ عَلَى رَأسِهِ فَإِذَا ذَکَرَ النَّبِیَّ صلى الله علیه وآله وسلم رُفِعَ الدُّعَاءُ

    اگر کسى دعا کند و نام مبارک رسول اللّه را با درود یاد نکند ، آن دعا بر بالاى سرش پرپر مى زند و توان عروج ندارد و چون نام مبارک رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله را با درود یادآورى کند دعایش به مرتبه اجابت عروج مى نماید .

الکافی ج2 ص491

    محمد بن مسلم از یکى از دو امام باقر و صادق علیهما السّلام روایت کرده است :

   عَلِیُّ بنُ إِبرَاهِیمَ عَن أَبِیهِ عَنِ ابنِ أَبِی عُمَیرٍ عَن أَبِی أَیُّوبَ عَن مُحَمَّدِ بنِ مُسلِمٍ عَن أَحَدِهِمَا علیه السلام قَالَ مَا فِی المِیزَانِ شَیءٌ أَثقَلَ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ...

    در ترازوى خدا چیزى سنگین تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست ...

الکافی ج2 ص494

    هشام بن سالم از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است :

   عَلِیُّ بنُ إِبرَاهِیم عَن أَبِیه عَنِ ابنِ أَبِی عُمَیرٍ عَن هِشَامِ بنِ سَالِمٍ عَن أَبِی عَبدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ لَا یَزَالُ الدُّعَاءُ مَحجُوباً حَتَّى یُصَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

    تا زمانى که صلوات بر محمد و آل محمد فرستاده نشود ، دعا پشت حجاب خواهد ماند .

الکافی ج2 ص491

    و در روایت دیگرى از امام صادق علیه السّلام است که فرمودند :

   وَعَن عَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابنِ جُمهُورٍ عَن أَبِیهِ عَن رِجَالِهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبدِ اللَّهِ علیه السلام مَن کَانَت لَهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَاجَةٌ فَلیَبدَأ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ ثُمَّ یَسأَلُ حَاجَتَهُ ثُمَّ یَختِمُ بِالصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَکرَمُ مِن أَن یَقبَلَ الطَّرَفَینِ وَیَدَعَ الوَسَطَ إِذَا کَانَتِ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ لَا تُحجَبُ عَنه

    کسى که به درگاه خدا حاجتى دارد ، باید ابتدا بر محمد و آل محمد صلوات فرستاده ، سپس حاجت خود را بخواهد و دعاى خود را با صلوات بر محمّد و آل محمد به پایان برساند ، چون خداى متعال کریم تر از این است که ابتدا و انتهاى دعا را پذیرفته و وسط آن را رها کند ، زیرا چیزى مانع از اجابت صلوات بر محمد و آل محمد نمى شود .

وسائل الشیعة ج7 ص95

    نظیر این اخبار در آثار اهل سنّت آمده است ، مى توانید به قسم (اسرار الاذکار و الدعوات) از کتاب (احیاء العلوم) غزالى مراجعه کنید .

    در روایتى دیگر آمده :

   وَ رَوَى حَمَّادُ بنُ عِیسَى عَن حَرِیزٍ عَن أَبِی بَصِیرٍ وَزُرَارَةَ قَالَا قَالَ أَبُو عَبدِ اللَّهِ علیه السلام إِنَّ مِن تَمَامِ الصَّومِ إِعطَاءُ الزَّکَاةِ یَعنِی الفِطرَةَ کَمَا أَنَّ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه وآله وسلم ‍ مِن تَمَامِ الصَّلَاةِ لِأَنَّهُ مَن صَامَ وَلَم یُؤَدِّ الزَّکَاةَ فَلَا صَومَ لَهُ إِذَا تَرَکَهَا مُتَعَمِّداً وَلَا صَلَاةَ لَهُ إِذَا تَرَکَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه وآله وسلم ...

    امام صادق علیه السلام فرمودند :
    اگر فطریه خارج نشود ، روزه رد خواهد شد . و فطریه نقص زکات مال را از بین مى برد . روزه با آن کامل شده و مانند صلوات فرستادن بر پیامبر در نماز است . و همانگونه که کسى در نمازش بر پیامبر صلوات نفرستد ، نماز ندارد ، همانگونه هم کسى که عمدا آن را ترک کند روزه ندارد .

    نکته اى قابل توجه :
    هنگام صلوات فرستادن بر پیامبر و آل او در نظر داشته باش که خداوند صلوات فرستادن بر او را همراه با صلوات فرستادن بر خود ذکر فرموده و فرمانبردارى او را با فرمانبردارى خود پیوند زده است مَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُول .
    مواظب باش مبادا از برکات شناخت احترام او بى بهره بوده و از فواید صلوات او محروم شوى .
    نظر بزرگان در فایده صلوات متفاوت مى باشد :
    بعضى گفته اند : فائده صلوات بر آن حضرت براى فرستنده است که بر اثر این عمل پاداش میباید ، زیرا خداى تعالى درجه و مقامى به آن بزرگوار داده و نعمتهائى باو بخشیده که درود و دعا بر آن چیزى نمى افزاید ، وبعضى دیگر گفته اند : فائده آن درخواست بالا بردن درجه و افزوده شدن پاداش آن حضرت هم هست ، زیرا نعمتهاى خدا را اندازه ندارد و سیر و حرکت رسول خدا در تجلیات نامحدود حضرت حق مى باشد .
    و بر این گفتار اخبار رسیده از معصومین علیهم السّلام دلالت دارد ، و روایات در فضل و برترى صلوات فرستادن بسیار است
    از آن جمله :

   عِدَّةٌ مِن أَصحَابِنَا عَن سَهلِ بنِ زِیَادٍ عَن جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ الاَشعَرِیِّ عَنِ ابنِ القَدَّاحِ عَن أَبِی عَبدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم ‍ مَن صَلَّى عَلَیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَمَلَائِکَتُهُ وَمَن شَاءَ فَلیُقِلَّ وَمَن شَاءَ فَلیُکثِر

    از حضرت صادق علیه السّلام رسیده که رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود : هر که بر من درود فرستد خدا و فرشتگان بر او درود فرستند پس هر که خواهد کم و هر که خواهد بسیار درود فرستد

الکافی ج2 ص492

    و هم از آن حضرت رسیده که رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود :

   ابنُ أَبِی عُمَیرٍ عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ سِنَانٍ عَن أَبِی عَبدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ سَمِعتُهُ یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم ارفَعُوا أَصوَاتَکُم بِالصَّلَاةِ عَلَیَّ فَإِنَّهَا تَذهَبُ بِالنِّفَاق

    صداهایتان را بدرود بر من بلند کنید که نفاق و دوروئى را از بین میبرد

الکافی ج2 ص493

نظرات فقهى :
    اگر کسى مشغول نماز یا در غیر نماز باشد و نام مبارک آن حضرت برده شود حکم شرعى این مسئله را فقهاء اینچنین بیان فرموده اند :
    درود فرستادن بر آن حضرت در غیر نماز و هنگامیکه نام آن حضرت برده نشده مستحب است و در تشهد نماز صلوات واجب است و هنگامیکه نام آن (محمد ، احمد ، ابوالقاسم) بزرگوار برده شود و شنونده اگر چه مشغول به نماز هم باشد مستحب است صلوات بفرستد ، و اگر نام آن حضرت پى در پى برده شود براى کسیکه مشغول نماز است پى در پى درود فرستادن لازم نیست .
    درآوردن کلمه آل محمد در آخر صلوات گفته هاى مختلفى است :
    بعضى گفته اند : درود فرستادن بر آن حضرت واجب است و درود بر آل او براى کمال و برترى آنست ، و بعضى گفته اند : درود بر آل نیز واجب است و این قول درست است و اخبار بر درستى آن بسیار میباشد ، از آن دسته روایات است :

   عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ المُرتَضَى فِی رِسَالَةِ المُحکَمِ وَالمُتَشَابِهِ نَقلًا مِن تَفسِیرِ النُّعمَانِیِّ بِإِسنَادِهِ الآتِی عَن عَلِیٍّ علیه السلام عَن رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم قَالَ لَا تُصَلُّوا عَلَیَّ صَلَاةً مَبتُورَةً بَل صِلُوا إِلَیَّ أَهلَ بَیتِی

    رسول اکرم ـ صلّى اللّه علیه و آله ـ فرموده : بر من درود بى دنباله نفرستید ، بلکه وصل کنید به من اهل بیت مرا و بگوئید : اللّهم صل على محمّد و آل محمّد ...

وسائل الشیعة ج7 ص207

    ناگفته نماند که درود بر آن حضرت و بر آل او در نوشته ها باید بطور آشکار نوشته شود نه بلفظ صلعم و مانند آن که کمترین زیان آن از دست دادن پاداش ‍ بزرگ آن است از رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه و آله ـ نقل شده در ثواب نوشتن صلوات بر آن حضرت

   مُنیَةُ المُرِیدِ ، عَنِ النَّبِیِّ صلى الله علیه وآله وسلم قَالَ مَن صَلَّى عَلَیَّ فِی کِتَابٍ لَم تَزَلِ المَلَائِکَةُ تَستَغفِرُ لَهُ مَا دَامَ اسمِی فِی ذَلِکَ الکِتَابِ

    فرمود : هر که در کتابى بر من درود فرستد همواره فرشتگان براى او استغفار نموده آمرزش ‍ مى طلبند مادامیکه نام من در آن کتاب است

بحارالانوار ج91 ص71

    سپاس خداى را که بمحمّد پیغمبرش ـ صلّى اللّه علیه و آله ـ بر ما منّت نهاد (او را بما ارزانى داشت) منّتى که امّتهاى گذشته و مردم پیش از ما از آن بى بهره بودند بقدرت و توانائى خودش که از چیزى هر چند بزرگ باشد ناتوان نیست و چیزى از آن نمیرهد اگر چه خرد باشد . یکى از اعمال شب جمعه بسیار صلوات فرستادن است . همانا روایت شده :

   وَعَنهُ عَن عَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ عَن سَهلِ بنِ زِیَادٍ عَن عَمرِو بنِ عُثمَانَ عَن مُحَمَّدِ بنِ عُذَافِرٍ عَن عُمَرَ بنِ یَزِیدَ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبدِ اللَّهِ علیه السلام یَا عُمَرُ إِنَّهُ إِذَا کَانَ لَیلَةُ الجُمُعَةِ نَزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَلَائِکَةٌ بِعَدَدِ الذَّرِّ فِی أَیدِیهِم أَقلَامُ الذَّهَبِ وَقَرَاطِیسُ الفِضَّةِ لَا یَکتُبُونَ إِلَى لَیلَةِ السَّبتِ إِلَّا الصَّلَاةَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ فَأَکثِرُوا مِنهَا قَالَ یَا عُمَرُ إِنَّ مِنَ السُّنَّةِ أَن تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَهلِ بَیتِهِ فِی کُلِّ یَومِ جُمُعَةٍ أَلفَ مَرَّةٍ وَفِی سَائِر الاَیَّامِ مِائَةَ مَرَّة

    به سند صحیح از حضرت صادق علیه السلام : چون عصر روز پنجشنبه مى شود ملائکه از آسمان به زیر مى آیند به صورت خیلى کوچک با قلم هاى طلا و صحیفه هاى نقره و نمى نویسند در پسین پنجشنبه و شب جمعه و روز جمعه تا آفتاب غروب کند بغیر از صلوات بر محمد و آل محمد پس زیاد صلوات بفرستید بعد مى فرمایند سنه و روش بر این است که در هر روز جمعه هزار مرتبه و در روزهاى دیگر صد مرتبه صلوات بفرستید

تهذیب الاحکام ج3 ص4

    و به سند صحیح از حضرت باقر علیه السلام منقول است که :

   ... مَن قَالَهَا فِی دُبُرِ العَصرِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلفِ حَسَنَةٍ وَمَحَا عَنهُ مِائَةَ أَلفِ سَیِّئَةٍ وَقَضَى لَهُ بِهَا مِائَةَ أَلفِ حَاجَةٍ وَرَفَعَ لَهُ بِهَا مِائَةَ أَلفِ دَرَجَةٍ

    بسیار صلوات بفرستند بر محمد و آل محمد صلوات الله علیهم بعد از نماز عصر روز پنجشنبه زیرا نوشته مى شود براى گوینده آن صد هزار حسنه و از بین میرود صد هزار گناه و صد هزار حاجت از او برآورده مى شود و صد هزار درجه او را بالا مى برند

الکافی ج3 ص429

    و شیخ طوسى فرموده که مستحب است در روز پنجشنبه صلوات فرستادن بر پیغمبر صلى الله علیه و آله هزار مرتبه و مستحب است آنکه بگوید در آن : اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُم وَأَهلِک عَدُوَّهُم مِنَ الجِنِّ وَالاِنسِ مِنَ الاَوَّلِینَ وَالآخِرِینَ و گفتن این صلوات اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُم وَأَهلِک عَدُوَّهُم مِنَ الجِنِّ وَالاِنسِ مِنَ الاَوَّلِینَ وَالآخِرِینَ صد مرتبه عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه فضیلت بسیار دارد و روز بیست و هفتم رجب که از جمله اعیاد بزرگ است و روزى است که حضرت رسول صلى الله علیه و آله در آن روز به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل به پیغمبرى بر آن حضرت نازل شد یکى از اعمال این روز بسیار صلوات فرستادن مى باشد .
    و یکى از اعمال روزهاى ماه رمضان صلوات فرستادن مى باشد شیخ مفید در کتاب مقنعه فرموده : از سنتهاى ماه رمضان صلوات فرستادن بر رسول خدا صلى الله علیه و آله است در هر روز صد مرتبه و اگر زیادتر بفرستید با فضیلت تر است .
    و از آداب زیارت این است که در وقت رفتن به حرم مطهر زبان را به ذکر تکبیر و تحمید و تسبیح و لا اله الا الله گفتن و تمجید مشغول کردن و به صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد علیهم السلام دهان را معطر نمودن است روایات بسیار وارد شده که از هر کجا سلام و صلوات بر حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرستاده شود به آن حضرت برسد .

   مُحَمَّدُ بنُ الحَسَنِ فِی المَجَالِسِ وَالاَخبَارِ عَن أَحمَدَ بنِ عُبدُونٍ عَن عَلِیِّ بنِ مُحَمَّدِ بنِ الزُّبَیرِ عَن عَلِیِّ بنِ الحَسَنِ بنِ فَضَّالٍ عَنِ العَبَّاسِ بنِ عَامِرٍ عَن بِشرِ بنِ بَکَّارٍ عَن عَمرِو بنِ شِمرٍ عَن جَابِرٍ عَن أَبِی جَعفَرٍ علیه السلام قَالَ إِنَّ مَلَکاً مِنَ المَلَائِکَةِ سَأَلَ اللَّهَ أَن یُعطِیَهُ سَمعَ العِبَادِ فَأَعطَاهُ فَلَیسَ مِن أَحَدٍ مِنَ المُؤمِنِینَ قَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ إِلَّا قَالَ المَلَکُ وَعَلَیکَ السَّلَامُ ثُمَّ قَالَ المَلَکُ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ فُلَاناً یُقرِئُکَ السَّلَامَ فَیَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم وَعَلَیهِ السَّلَامُ

    امام باقر علیه السلام فرمودند :
    ملکى از ملائکه از خداوند در خواست کرد که خداوند به او شنوایى بدهد که همه چیزهایى را که بندگان مى گویند بشنود و خداوند به او عطا فرمود پس بنابر این هر مؤمنى که بگوید صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ آن ملک در جواب او گوید وَعَلَیکَ پس از آن به حضرت پیغمبر صلى الله علیه و آله عرض کند یا رسول الله فلان شخص سلام بر شما رسانید آن حضرت فرماید وَعَلَیهِ السَّلامُ

وسائل الشیعة ج12 ص71

    و در روایتى دیگر آمده حضرت فرمود :
    [ کامل الزیارات ]

   مُحَمَّدُ بنُ أَحمَدَ بنِ سُلَیمَانَ عَن مُوسَى بنِ مُحَمَّدِ بنِ مُوسَى عَن مُحَمَّدِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ الاَشعَثِ عَن أَبِی الحَسَنِ مُوسَى بنِ إِسمَاعِیلَ بنِ مُوسَى بنِ جَعفَرٍ عَن أَبِیهِ عَن جَدِّهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عَن أَبِیهِ عَن عَلِیِّ بنِ الحُسَینِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم ‍ مَن زَارَ قَبرِی بَعدَ مَوتِی کَانَ کَمَن هَاجَرَ إِلَیَّ فِی حَیَاتِی فَإِن لَم تَستَطِیعُوا فَابعَثُوا إِلَیَّ بِالسَّلَامِ فَإِنَّهُ یَبلُغُنِی

    هر که زیارت کند قبر مرا بعد از موت من مثل کسى است که در زمان حیات من بسوى من هجرت کرده پس هر گاه توانایى آمدن به زیارت قبر من را ندارید سلام بفرستید بسوى من که آن سلام به من مى رسد .

بحارالانوار ج97 ص143

    صلواتى را که امام حسن عسکرى علیه السلام بر پیغمبر صلى الله علیه و آله فرستاده اند اینچنین است :

   اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا حَمَلَ وَحیَکَ وَبَلَّغَ رِسَالاتِکَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا أَحَلَّ حَلالَکَ وَحَرَّمَ حَرَامَکَ وَعَلَّمَ کِتَابَکَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا أَقَامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَدَعَا إِلَى دِینِکَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا صَدَّقَ بِوَعدِکَ وَأَشفَقَ مِن وَعِیدِکَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا غَفَرتَ بِهِ الذُّنُوبَ وَسَتَرتَ بِهِ العُیُوبَ وَفَرَّجتَ بِهِ الکُرُوبَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا دَفَعتَ بِهِ الشَّقَاءَ وَکَشَفتَ بِهِ الغَمَّاءَ وَأَجَبتَ بِهِ الدُّعَاءَ وَنَجَّیتَ بِهِ مِنَ البَلاءِ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا رَحِمتَ بِهِ العِبَادَ وَأَحیَیتَ بِهِ البِلادَ وَقَصَمتَ بِهِ الجَبَابِرَةَ وَأَهلَکتَ بِهِ الفَرَاعِنَةَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا أَضعَفتَ بِهِ الاَموَالَ وَأَحرَزتَ بِهِ مِنَ الاَهوَالِ وَکَسَرتَ بِهِ الاَصنَامَ وَرَحِمتَ بِهِ الاَنَامَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا بَعَثتَهُ بِخَیرِ الاَدیَانِ وَأَعزَزتَ بِهِ الاِیمَانَ وَتَبَّرتَ بِهِ الاَوثَانَ وَعَظَّمتَ بِهِ البَیتَ الحَرَامَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَهلِ بَیتِهِ الطَّاهِرِینَ الاَخیَارِ وَسَلَّمَ تَسلِیما

    خدایا درود فرست بر محمد صلى الله علیه وآله وسلم زیرا او بار سنگین رسالت را به دوش جان گرفت و به خلق تبلیغ کرد
    چنانکه حلال تو را حلال و حرام تو را بر امت حرام کرد و کتاب آسمانى تو قرآن را به مردم تعلیم داد
    و باز بر محمد درود فرست زیرا نماز را در عالم برپا داشت و زکوة را اعطا کرد و بندگان را به دین تو خواند
    و باز اى خدا درود فرست بر محمد صلى الله علیه وآله وسلم زیرا وعده تو را تصدیق کرد و از وعده عذاب تو ترسید و امت را ترسانید
    و باز درود فرست بر محمد صلى الله علیه وآله وسلم زیرا بواسطه او گناهان بندگان را آمرزیدى و عیوب و زشتیهاى امت را پوشاندى و غم و رنج خلق را بوجود گرامى او برطرف ساختى
    و باز درود فرست اى خدا بر محمد صلى الله علیه وآله وسلم چنانکه شقاوت و بدبختیهاى خلق را بواسطه او دفع کردى و اندوه و پریشانى را برطرف ساختى و بواسطه او دعاى بندگان را مستجاب فرمودى و خلق را به حرمت او از بلا نجات دادى
    و باز درود فرست بر محمد چنانکه طفیل او بخلق ترحم کردى و شهر و بلاد عالم را بواسطه او زنده و آبادان ساختى و پشت جباران و گردنکشان را بقدرت او شکستى و فرعونان جهان را هلاک ساختى
    باز اى خدا بر محمد صلى الله علیه وآله وسلم درود فرست چنانکه بواسطه وجود گرامى او بر ثروت و مال مردم افزودى و از حوادث هول انگیز عالم امت را نجات دادى و بتهاى مشرکان را در هم شکستى و بر خلایق ترحم فرمودى
    و باز اى خدا درود فرست بر محمد چنانکه او را بر بهترین آیین حق مبعوث کردى و اهل ایمان را بواسطه او عزت بخشیدى و بتها را هلاک نمودى و بیت الحرام کعبه را عظمت بخشیدى
    و باز اى خدا بر حضرت محمد صلى الله علیه وآله وسلم و اهل بیتش که همه پاکان و خوبان و برگزیدگان عالمند درود و تحیت کامل فرست .

    و در کتاب مصباح الشریعه امام صادق علیه السلام مى فرمایند :

   التَّشَهُّدُ ثَنَاءٌ عَلَى اللَّهِ فَکُن عَبداً لَهُ بِالسِّرِّ خَاضِعاً لَهُ بِالفِعلِ کَمَا أَنَّکَ عَبدٌ لَهُ بِالقَولِ وَالدَّعوَى وَصِل صِدقَ لِسَانِکَ بِصَفَاءِ صِدقِ سِرِّکَ فَإِنَّهُ خَلَقَکَ عَبداً وَأَمَرَکَ أَن تَعبُدَهُ بِقَلبِکَ وَلِسَانِکَ وَجَوَارِحِکَ وَأَن تُحَقِّقَ عُبُودِیَّتَکَ لَهُ وَرُبُوبِیَّتَهُ لَکَ وَتَعلَمَ أَنَّ نَوَاصِیَ الخَلقِ بِیَدِهِ فَلَیسَ لَهُم نَفَسٌ وَلَا لَحظَةٌ إِلَّا بِقُدرَتِهِ وَمَشِیَّتِهِ وَهُم عَاجِزُونَ عَن إِتیَانِ أَقَلِّ شَیءٍ فِی مَملَکَتِهِ إِلَّا بِإِذنِهِ وَإِرَادَتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ وَرَبُّکَ یَخلُقُ ما یَشاءُ وَیَختارُ ما کانَ لَهُمُ الخِیَرَةُ مِن أَمرِهِم سُبحانَ اللَّهِ... عَمَّا یُشرِکُونَ فَکُن لَهُ عَبداً شَاکِراً بِالقَولِ وَالدَّعوَى وَصِل صِدقَ لِسَانِکَ بِصَفَاءِ سِرِّکَ فَإِنَّهُ خَلَقَکَ فَعَزَّ وَجَلَّ أَن تَکُونَ إِرَادَةٌ وَمَشِیَّةٌ لِأَحَدٍ إِلَّا بِسَابِقِ إِرَادَتِهِ وَمَشِیَّتِهِ فَاستَعمِلِ العُبُودِیَّةَ فِی الرِّضَا بِحِکمَتِهِ وَبِالعِبَادَةِ فِی أَدَاءِ أَوَامِرِهِ وَقَد أَمَرَکَ بِالصَّلَاةِ عَلَى حَبِیبِهِ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه وآله وسلم فَأَوصِل صَلَاتَهُ بِصَلَاتِهِ وَطَاعَتَهُ بِطَاعَتِهِ وَشَهَادَتَهُ بِشَهَادَتِهِ وَانظُر إِلَى أَن لَا تَفُوتَکَ بَرَکَاتُ مَعرِفَةِ حُرمَتِهِ فَتُحرَمَ عَن فَائِدَةِ صَلَاتِهِ وَأَمرِهِ بِالِاستِغفَارِ لَکَ وَالشَّفَاعَةِ فِیکَ إِن أَتَیتَ بِالوَاجِبِ فِی الاَمرِ وَالنَّهیِ وَالسُّنَنِ وَالآدَابِ وَتَعلَمَ جَلِیلَ مَرتَبَتِهِ عِندَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ

    امام صادق علیه السّلام فرمود : تشهّد ستایش خداوند تعالى است ، پس در باطن و ضمیر بنده او و در عمل و کردار خاضع براى او باشد ، همچنانکه در سخن و ادعا بنده او هستى . و راستى زبانت را به صفاى صدق باطنت بپیوند ، که او تو را بنده آفریده و دستورت داده تا با قلب و زبان و (همه) اعضاء و جوارحت عبادتش کنى و بدان جهت که او پروردگار تو است ، بندگى او نمایى . و بدانى که اختیار و سرنوشت خلق به دست اوست و کس را یاراى هیچ نفسی و نیم نگاهى جز به توان و خواست او نیست و جز با اجازه و اراده او قادر به انجام کوچکترین کارى در مملکت او نمى باشند . خداوند عزّ و جلّ فرموده :
    پروردگار تو آنچه بخواهد مى آفریند و انتخاب و اختیار مى کند و آنان را در کارهایشان گزینش و انتخاب نیست ، منزّه و برتر است خدا از آنچه شرک مى ورزند . پس بنده سپاسگزار خدا باش در عمل ، آن سان که به زبان و ادعا ذکر او گویى . و راستى زبانت را به صفاى ضمیرت بپیوند که او تو را آفریده (و از درونت آگاه است) پس برتر و والاتر از آن است که کسى را بدون آنکه نخست او اراده کند ، اراده اى باشد . پس با تسلیم و رضا به فرمان او و با عبادت کردن به وسیله انجام اوامرش بندگى به جاى آر. و تو را به صلوات بر پیامبرش محمد صلّى اللّه علیه و آله امر کرده ، پس نماز خدا را با صلوات بر پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم و طاعت او را با طاعت آن حضرت و شهادت (به وحدانیّت) او را به شهادت (به رسالت) آن جناب صلى الله علیه وآله وسلم وصل کن ، و بنگر که برکات معرفت حرمت آن جناب از دستت نرود تا از بهره درود فرستادن او (اشاره به آیه 103 سوره توبه) و از امر خداوند به آن جناب که اگر به آنچه فعل یا ترکش ‍ واجب است و به سنن و آداب عمل کنى و مرتبت بلند او را نزد خداوند عزّ و جلّ بدانى ، براى تو استغفار کند و درباره ات شفاعت نماید ، (اشاره به آیه 159 سوره آل عمران و آیات دیگر) محروم گردى .

بحارالانوار ج82 ص284