قال رسول الله صلی الله علیه وسلم : حُبُّ عَلی بن أَبی طالب یأکل السّیِئات کما تأکل النِارُ الحطب
محبت و دوستی علی گناهان را محو می کند ، همانطور که آتش هیزم را می سوزاند .
( فضائل الشیعه ، محمد بن علی ابن بابویه ،ج 1 ،ص 12)
انس بن مالک می گوید : « هر روز ، یکی از فرزندان انصار کارهای پیغمبر را انجام می داد . روزی نوبت من بود .ام ایمن مرغ بریانی را در محضر پیغمبر آورد و گفت : یا رسول الله ، این مرغ را خود گرفته ام و به خاطر شما پخته ام . حضرت گفت : خدایا محبوب ترین بندگانت را برسان که با من در خوردن این مرغ شرکت کند . در همان هنگام ، در کوبیده شد . پیغمبر فرمود : انس ، در را باز کن . گفتم : خدا کند مردی از انصار باشد ؛ اما علی علیه السلام را پشت در دیدم . گفتم : پیغمبر مشغول کاری است و برگشتم سر جایم ایستادم . بار دیگر در کوبیده شد . پیغمبر گفت : در را باز کن . باز دعا می کردم مردی از انصار باشد . در را باز کردم ، باز علی علیه السلام بود . گفتم : پیغمبر مشغول کاری است و برگشتم سر جایم ایستادم . باز در کوبیده شد . پیغمبر فرمودند : انس برو در را باز کن و اورا به خانه بیاور . تو اول کسی نیستی که قومت را دوست داری . او از انصار نیست . من رفتم و علی علیه السلام را به خانه آوردم و با پیغمبر مرغ بریان را خورد ند .
( جاذبه و دافعه امام علی علیه السلام ،ج16،ص 282